“İçtihat Metni”
MAHKEMESİ : İSTANBUL 1.FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 31/12/2014
NUMARASI : 2012/160-2014/284
Taraflar arasında görülen davada İstanbul 1.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 31/12/2014 tarih ve 2012/160-2014/284 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
İÇİNDEKİLER
Davacının İddia ve Görüşleri
Davacı vekili, müvekkilinin patentlerine konu ilaçlara davalının referans yaparak kısaltılmış başvuruda bulunduğu ileri sürerek, patent haklarına tecavüzün ve haksız rekabetin tespiti ve önlenmesini, eski hale iadesini ve hüküm özetinin ilanını talep ve dava etmiştir.
Davalının İddia ve Görüşleri
Davalı vekili, kısaltılmış başvuru yapılmasının patent haklarına tecavüz oluşturmadığını ve ruhsata konu ürünün müvekkili tarafından geliştirildiğini, kendi ilaçlarının davacının patentine konu ilaçlardan farklı olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Yerel Mahkeme Kararı
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, kısaltılmış başvuruya konu ilacın davacının patentlerine referans yapılarak yapıldığı konusunda uyuşmazlık bulunmadığı, 551 sayılı KHK’nın 75/f maddesi gereğince ruhsat alınmasının tek başına patent haklarına tecavüz oluşturmayacağı, ancak SSK geri ödeme listesine başvurulması ilacın fiilen satışını hedefleyen bir girişim olduğundan bunun 551 sayılı KHK’nın 75/f maddesi kapsamında mütalaa edilmesinin mümkün olmadığı, SSK geri ödeme listesine kayıt için başvurulmasının başlı başına ilacın Türkiye’de kullanılması için ciddi bir çalışma olduğundan patent haklarına tecavüz oluşturduğu, ilaç fiilen piyasaya sürülmediğinden henüz haksız rekabet koşullarının gerçekleşmediği, ruhsatın ve şirketin devredilmesinin patent ihlali tehlikesini ortadan kaldırmadığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne, davalının, davacının TR 2000/00726 B, TR 1999/01692 ve TR 2004 03199, TR 1999/02240 nolu patentine konu ilaca referans yaparak kısaltılmış ruhsatbaşvurusu yaptığı Respiday isimli ilacın SSK geri ödeme listelerine eklenmesinin önlenmesine, ilacın üretilip piyasaya sürülmesinin de önlenmesine, diğer taleplerin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Yargıtay Kararı
Dava, patent haklarına tecavüzün ve haksız rekabetin tespiti ve önlenmesi istemine ilişkindir Mahkekece, davalı vekilinin 20/11/2014 günlü oturumda ruhsat konusu ilaçla davacının patentine konu ilacın aynı olduğunu beyanı nedeniyle bilirkişi incelemesi yaptırılmaksızın yukarıda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın 154/3-ç maddesinde beyanda bulunana okunmak ve imzası alınmak kaydıyla ikrara ilişkin beyanların sulh müzakareleri ile sonucu mutlak olarak tutanağa yazılacağı düzenlenmiştir. Davalı vekilinin 20/11/2014 günlü oturumdaki beyanına ilişkin tutanağa imzası alınmamıştır. Bu nedenle HMK’nın 154/ç maddesi uyarınca davalının usulüne uygun bir ikrarından sözetmek mümkün değildir.Davalının ruhsatını aldığı ilacın içerik itibariyla davacı patentini ihlal eder nitelikte olup olmadığının tespiti bilirkişi incelemesini gerektiren teknik bir husus olup mahkemece bilirkişi raporu alınmaksızın ruhsata konu ilacın davacı patentini ihlal ettiğini söylemek doğru değildir. Mahkemece öncelikle Sağlık Bakanlığı’ndan davalı tarafa ait ilaç ruhsat dosyası getirtilerek konusunda uzman üç kişilik bilirkişi heyetinden rapor alınmak suretiyle ruhsata konu ilacın davacının patent hakkını ihlal eder nitelikte olup olmadığı belirlendikten sonra oluşacak sonuç çerçevesinde değerlendirme yapılması gerekirken yazılı gerekçeyle karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Yukarıda açıklanan nedenlerle, kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 15/09/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Kaynak: Yargıtay
